MİT'E GÜVENİYORUM - I

MİT’E GÜVENİYORUM - I
MİT ile dolaylı temasım, sanıyorum 1998 yılında başlamış idi.  
Ben Ankara’da doktora yapıyor ve bir yandan da TBBM de Danışman olarak bulunuyor idim.  
1997 de Refah Yol hükümeti iktidarı.   
Sayın Recai Kutan, Enerji Bakanı. 
Recai Kutan Bey’in özel kalem müdürü Siverek’li bir arkadaş idi. 
Çoğu hafta sonları Ankara’da bir Vakıfta görüşüyor idik.
Hele 28 Şubat sonrası, daha da sık görüşür olduk.   
Asker kökenli olan özel kalem müdürü, bana MİT de tanıdıkları olduğunu, bu MİT’çi elemanların benim Kürtçe yazı ve makalelerimi merak edip istediklerini, söyledi. 
Doğruladım.
*** 
1993 te Nubihar dergisinde yayınlanmış merhum Osman Sabri’ye ilişkin anımı içeren bir yazım yayınlanmıştı. 
1997 de ise, yine Nubihar da İlahiyat alanında bir akademik makalem yayınlanmıştı. 
Bir de babamın Arap harfleri ile yazdığı birkaç Kürtçe Şiiri, Latin alfabesi ile Kürtçeye aktararak yine Nubihar da yayınlamış idim.        
***
O zamanlarda bunu yapmak ölümü göze almakla eş anlamlıydı. 
Hele 1993 yılında. 
Faili meçhullerin sıklıkta olduğu bir dönemde.   
Üstelik Osman Sabri ile ilgili. 
***
Neyse ki ucuz kurtuldum, sayılır. 
Ama MİT’in dikkatini çekmiş. 
Topu topu yaklaşık on küsur sayfalık Kürtçe yayınlarımın fotokopilerini bir araya getirip Sayın Kutan’ın özel kalem müdürüne, MİT görevlilerine iletmek üzere teslim ettim. 
Gerçi o yayınların hepsi MİT’in ilgili servisinde zaten vardı ama; istedikleri için bir kez daha verdim.    
***     
Aradan birkaç hafta geçmişti ki Sayın Kutan’ın özel kalem müdürü ile İSİLAY VAKFI’nda tekrar buluştuk. 
Bana söylediği şey; MİT’e olan güvenimi artırdı. 
Zira, MİT görevlileri bana selam göndermiş ve mealen şu mesajı göndermişlerdi: “Hocam hiç endişe etmesin; bizim Kürtçe’nin bütün şivelerini bilen elemanlarımız var. Günü gelir; Kürtçe televizyon bile kurarız.”       
Bu bana, adolosen çağlarımda merhum Erbakan hocamızın MSP dönemindeki bir parlementerinin, “Radyolarda İngilizce şarkılar var da niçin Kürtçe olmasın” çıkışını hatırlatmıştı. .     
Tıpkı adolosen çağımdaki gibi sevinmiş idim. 

(Devam edecek)